سئوال تایم از مستر بین

سئوال تایم از مستر بین

یکشنبه نوزدهم اسفند 1386 ساعت 16:47

آیا همچنان كه در سن ۳۰ سالگی در اولین كار كمدی خود موفق ظاهر شدی اكنون در ۵۰ سالگی بی هیچ تفاوتی همان گونه ظاهر می شوی؟ راز ماندگاری كمدی شما با وجود اختلاف ۲۰ سال در چیست؟ آیا شخصیتهای هنری بر اساس آنچه كه خودت هستی انتخاب می شوند یا اینكه ابتدا نقش را انتخاب بعد تو خودت را با آن هماهنگی می كنی؟ زیرا تو بازیگری هستی كه زمان و سن و سال بردار نیستیحقیقتش نقشهایم بازتابی از شخصیت درونی من هستند. مستربین در واقع نهاد طبیعی احساسات و ابراز تمنیات من است. به ویژه وقتی كه به من گفته می شود كه باید كاملاً تا بی نهایت چهره مسخره به خود بگیری، این حس درونی مرا بیشتر به سمت این نقش می كشد. اما این مسأله بیشتر در فضای باز به من دست می دهد تا در دكور درون استودیو

چرا كارهای تو بیشتر عامیانه و عوام پسند و در عین حال برخاسته از فرهنگ عامه طبقات جامعه است؟
زیرا از سطح تفكر واقعی یك كودك بزرگسال شروع می شود تا مرحله بزرگترین انسانهای خردسال ادامه می یابد. زیرا ما انسانها بسیار دوست داریم كه در سنین بالا به دوران كودكی خود سر بزنیم و از آن لذت ببریم. درست مانند كودكی كه مانند بزرگسالان آرزوی بزرگ شدن را دارد و او نیز با دیدن كارهای من احساس بزرگ شدن می كند و از كارهای من لذت می برد. لذا مستربین در واقع و به طور ذاتی كودكی محبوس شده در كالبد یك مرد بزرگسال است

مثلاً یك پسر ۱۰ ساله از یك فرهنگ متفاوت با دیدن فیلمهای من همان احساسی را دارد كه یك مرد ۳۰ تا ۵۰ ساله دارد.

ما مستربین را بیشتر در نقشهای سینمایی اش با نام تدی بی یر دوست داریم تا نمایشها و شوهای تلویزیونی. زیرا در آنها، مستربین با محیط مأنوس و الفت گرفته همراه می شود كه با دوستدارانش بهتر رابطه برقرار می كند. آیا تو غیر از این فكر می كنی؟ آیا بیشتر نقشهای ناطق را ترجیح می دهی یا نقشهای صامت را؟

مستربین زمانی بیشترین تأثیر را دارد كه هرگز از عبارات و كلمات استفاده نكند. اما من در خانه هر دو را با هم دارم. به طوری كه نقشهای صامت بسیاری را اجرا كرده ام كه اما معروفترین آنها «كلاهبردار ناشی» می باشد

آیا تاكنون به نقشهای جدی خود نزدیك شده ای؟

راستش نقشها می آیند و می روند، اما همه اینها بستگی به یك موضوع و مسأله دارد. من زمانی آن نقشها را ایفا می كنم كه هرگز مشكل عصبی نداشته باشم و نیز زمانی كه من نقشی را غیر از آنچه كه خودم هستم ایفا كنم می توانم به جدی بودن آن امیدوار باشم، تا بر اساس آن حواشی من ناپدید شوند. اینجاست كه اوج تمام آمال و آرزوهای من شكل می گیرند

در اكثر اوقات با چارلی چاپلین مقایسه می شوی. آیا او توانسته است بر كارهایت تأثیر بگذارد؟

من دوران رشد خودم را با تماشای فیلمهای چارلی چاپلین پشت سر گذاشتم قطعاً تأثیر پذیریهایی داشته ام اما نه زیاد. حتی تحت تأثیر باستركیتون قرار نگرفتم. زیرا مردم مرا جانشین و پیرو راه باستركیتون می دانند. حال آن كه هرگز فیلمهای او را ندیدم. من بیشتر خود را یك كمدی بصری می دانم تا یك كمدی فیزیكی. حال آن كه چاپلین بدون شك یك بازیگر و اكروبات و سیرك باز معروف بود. اما من نیستم

شنیده ایم كه دوستدار جمع آوری كلكسیون ماشینهای اسقاطی خارجی هستی. آیا این كار را واقعاً دوست داری؟

من از مسابقات اتومبیلرانی یا ماشینهای دهه ۵۰ و ۶۰ بسیار لذت می برم. بذر این علاقه در سن ۱۲ سالگی در وجود من جوانه زد تا در آن زمان از ماشین مادرم كه مدل موریس ماینور بود یواشكی استفاده كنم. من در آن موقع شروع به چرخیدن با ماشین در اطراف مزرعه پدرم كردم. اما همچنان امروز بهترین ماشین دلخواهم، همان مك لرن اف ۱ می باشد كه ۱۰ سال گذشته آن را داشته ام.

با آن كه مهندسی خود را از آكسفورد گرفتی، چطور شد كه سر از سینمای كمدی درآوردی؟

بر اساس علاقه ذاتی خودم، آكسفورد در واقع راهی برای رسیدن به بازیگری بود. زیرا می خواستم كه زندگی دانشجویی خود را تا آن جا كه امكان داشت در این امیدواری سپری كنم كه می توانم تواناییهای ذاتی هنری خود را كشف و به عنوان یك شخصیت ذاتی هنری در خودم متبلور گردانم

سرانجام آن سرگرمیها برایم تبدیل به یك شغل و منبع درآمد شد. فكر می كنم مهندسی كار بزرگی است و من یكبار دیگر به آن باز خواهم گشت، اما می دانستم كه مدتها پیش در رساله پایان نامه دانشجویی ام نوشته بودم كه هرگز از آن به عنوان یك شغل و منبع درآمد استفاده نمی كنم

از روزنامه  تایمز